Page 46 - Ebook

ขอดีของดัชนี DMFS

1. ใชเวลาในการตรวจนาน

ี
ี
ื
2. คาความเท่ยงในการตรวจลดลง เน่องจากมีจำนวนดานในการตรวจมาก คาท่ไดจะมีชวงกวาง
ทำใหคาเบ่ยงเบนมาตรฐานของกลุมสูง
ี
การคำนวณคาดัชนี DMFS

ี
คาเฉล่ย DMFS รายบุคคล = ผลรวมของจำนวนดานฟนท่ผุ + ดานฟนท่อุดเน่องจากฟนผ ุ
ี
ี
ื
+ ดานฟนท่ถอนเน่องจากฟนผ
ุ
ื
ี
(หนวยเปน ดาน) = DS + MS + FS
ี
คาเฉล่ย DMFS กลุมประชากร = ผลรวมของ DMFS รายบุคคล
(หนวยเปน ดานตอคน) จํานวนตัวอยาง

ี
ั
ี
ดังน้น คะแนนของ DMFS จึงอยูในระหวาง 0 ถึง 148 ดาน (หากนับฟนกรามแทซ่ท่สาม) และ
0 ถึง 128 ดาน (หากไมนับฟนกรามแทซ่ที่สาม) สวนคาเฉล่ย DMFS ของกลุมประชากรสามารถมีทศนิยมได
ี
ี
การประยุกตใชดัชนี DMFT และ ดัชนี DMFS

สำหรับดัชนี DMFT และ DMFS ในบางกรณีอาจพิจารณาเฉพาะฟนท่ผุ (decayed) และฟนท่ไดรับ
ี
ี
ี
ั
การอุดแลวเน่องจากฟนผุ (filled) เทาน้น ในดัชนี DF ถึงแมดัชนี DF อาจจะทำใหไดผลการวัดท่นอยกวา
ื
ื
ี
เปนจริง เน่องจากไมนำฟนที่ถอน (missing) มาคิด แตก็สามารถลดอคติ (bias) จากการนับฟนท่ถอนโดย
ไมใชจากฟนผุได เชน ฟนที่ถูกถอนไปจากโรคปริทันต หรือถอนเพื่อการจัดฟน
ในบางกรณีใชการคิดสัดสวน ฟนผุจากจำนวนฟนผุ ถอน อุดทั้งหมด (D/DMF) เพ่อพิจารณา
ื
ี
ั
ื
สัดสวนฟนท่ผุและยังไมไดรับการรักษาจากจำนวนฟนท่ผุ อุด ถอนท้งหมด เพ่อประยุกตใชในชุมชน
ี
หรือบางกรณีมีการปรับใหน้ำหนักกับรหัสฟนท่อุด (F) มากกวากวารหัสฟนผุ (D) หรือฟนท่ถอน (M)
ี
ี
(7)
ื
ื
ื
เพ่อใชในบางวัตถุประสงค เชน เพ่อเปนการพิจารณาเร่องสุขภาวะมากกวาโรค ไดแก ดัชนี FS-T
(8)
(filled and sound tooth) โดยการนับจำนวนฟนท่ปกติและฟนที่ไดรับการอุดแลวเพ่อประเมิน
ื
ี
(9)
ี
สภาวะการทำหนาท่ของฟนในชองปาก หรือดัชนี T-Health (Tissue Health) โดยการใหน้ำหนัก
(10)
ั
ี
กับฟนที่ปกติมากกวาฟนท่อุด และฟนท่ผุ ตามลำดับ เพ่อบงบอกวาในบุคคลนั้นหรือกลุมประชากรน้น
ื
ี
มีสุขภาวะเชนไร ฟนที่ผุไดรับการบูรณะหรือไม
43